vrijdag 31 januari 2014

Slaapzak

Een maand of drie geleden kwam hier een reizend circus aan huis. Ilse van Ettepet had ze op me af gestuurd. En ik heb genoten van hun voorstelling! Tijd om ze verder te laten reizen. Net na nieuwjaar zijn ze richting Duitsland vertrokken, om er een koppel vrienden mee te gaan verrassen. Zij kregen eind oktober hun eerste kindje. De hele meute giraffen, tijgers, beren, paarden, zeehonden, nijlpaarden mag er hun zoontje gaan entertainen. Weliswaar tijdens de nachten, in zijn dromen, want het is een slaapzakje geworden, naar het patroontje uit het grote Singer naaiboek.



 Zie eens hoe mooi dat voorpand doorloopt! (zucht van gelukzaligheid ;-))



Voor de binnenkant bracht ik op het laatste stoffenspektakel in Maastricht (ik geloof niet dat ik daar ooit over geblogd heb) een bijpassende nicky velours mee, in dezelfde kleur als de rits.
De afwerking bovenaan is gedaan zoals ik het kon afleiden op de foto in het boek (veel uitleg staat er in de tekst niet). Vraag me niet wat het nut van het flapje hier nog is. Het dient zelfs niet eens om de rits te verstoppen, want die begint er onder. Ik ben er nog net in geslaagd er een mooi symmetrisch stukje van te maken. Het stofje werd namelijk quasi tot de laatste cm opgebruikt. Het enige figuurtje dat ik er op het einde nog heelhuids uit kreeg, werd gebruikt als flapje voor de rits. Zoals je ziet opent de rits in omgekeerde richting. Dat was geen fout, nee. Ik heb ervaring met kleine jongetjes die zich al snel zelf uit hun slaapzak weten te wurmen ;-) Dit zou ze net iets langer moeten tegenhouden.


Droom zacht, Philipp!

En Ilse, nogmaals een superdikke merci voor het aanleveren van het prachtige stofje!

Status Stashbusting 2014:
Out: 14
In: 27 (ik kocht vorig weekend in het Kruidvat nog een zalige plaid die ik binnenkort ga verknippen tot slaapzak met beentjes)

En vanavond ga ik mij eindelijk nog eens proberen te motiveren om mij achter mijn naaimachine te zetten en er een cadeautje voor de winnares van vorige week van onder uit te toveren... :-)

woensdag 22 januari 2014

Uitslag giveaway

Waar jullie vandaag ongetwijfeld nog meer op wachten, is natuurlijk het resultaat van mijn giveaway, waarvoor ik jullie het aantal stofjes in mijn voorraad (6 IKEA-bakken) liet raden.


Sommigen gingen effectief aan het tellen, anderen deden een wilde gok. Die gokjes gingen van 134 tot 185. Voor zij die echt gaan tellen zijn, zullen de meeste bakken wel meegevallen zijn, de tricky one is die met de kleurenkatoentjes hier rechtsboven. Daar zitten veel kleine lapjes stof een beetje verdrongen... Ik weet het, het ziet er helemaal zo erg niet uit als je ze zo allemaal samen ziet he? Dat denk ik ook altijd, waardoor ik dus maar blijf bij kopen. Maar jullie hebben mijn koopwoede dus allemaal onderschat... momenteel zitten er namelijk maar liefst 219 stofjes in mijn voorraad! Dat betekent dat Tine de winnares is. Proficiat, Tine, stuur je me even een mailtje (adres: zie rechts)?

Intussen zijn er nog 4 uitgegaan (weggegeven bij de swap), maar 14 terug in (swap, madame tirette en petit pan in Antwerpen), wat de status op de volgende stand brengt:

Status Stashbusting 2014:
Out: 12
In: 26


En nu wordt het tijd dat ik gauw weer in actie schiet! Het naaien staat sinds de nieuwjaarskadootjes precies een beetje op een laag pitje. Ik begin al te snakken naar de lente, terwijl het nog niet eens echt winter is geweest. Met die donkere avonden ontbreekt me een beetje de fut om te naaien 's avonds.




Blind Date in Antwerpen

Iedereen kent ongetwijfeld nog het datingprogramma van VTM, gepresenteerd door Ingeborg van 1991 tot 2004. Na het uitspreken van de nodige ingestudeerde zinnetjes, koos de jager zijn prooi en liet Ingeborg de wand tussen hen wegschuiven.

Zaterdag ging ik naar een heuse naaiblogmeet en dat voelde wel een beetje als zo'n blind date. Geen sprake van opgezet spel. Alleen de grote lijnen van het script werden uitgeschreven door 4 toffe madammen, die de wand tussen mij en zo'n 25 andere mij onbekende blogsters en 1 blogger weggeschoven: Ilse, Lieke, Anneke en Hanne.

Omdat we het allebei best wel spannend vonden, spraken Lindsy en ik af voor een pre-blind date in het station van Aarschot, vanwaar we na een warme chocomelk en thee samen verder reisden richting Antwerpen. Zoals gehoopt en verwacht, klikte het meteen en al kletsend, wandelden we richting Viggo's, waar de meesten al aan een heerlijke koffie zaten te slurpen. De eerste kennismaking verliep best wel vlot, maar hoe kan het ook anders? Met allemaal gelijkgezinde sympathieke mensen van ongeveer dezelfde leeftijd, heb je natuurlijk meteen wel een onderwerp om over te praten. "Van welke blog ben jij? Heb je dat kleedje zelfgemaakt? Heb jij kindjes?" Sommige dingen hoefden zelfs niet meer uitgesproken te worden, want "Oh ja, dat heb ik op je blog gelezen!" Slechts een 5-tal van de blogs kende ik al, de overige waren voor mij een leuke nieuwe ontdekking.


 Zodra iedereen aangekomen was, trokken we richting stoffenwinkeltjes. De eerste stop was het kleine Afrikaanse stoffenwinkeltje "Mamadou". Op weg naar onze volgende stop, de Stunt, werden we al warm gemaakt voor het speciale en chaotische karakter van de winkel. Voor het raam hingen een paar grappige pianobretellen klanten te lokken. Jammer genoeg hing er net vandaag een briefje aan de deur dat de winkel uitzonderlijk pas om 14u open ging, maar als het dringend was, konden we wel even bellen. En of het dringend was! We stonden met zo'n 25 man en haar winst van de dag voor haar deur.


Een belletje later, bleek dat de eigenaars in Brussel zaten, wat ons noodzakelijkerwijs een paar huizen verder dan voorzien halte deed houden: bij Moens. Een waar stoffenparadijs, aan heel goedkope prijzen. En raar maar waar, ik heb me beperkt tot kijken, voelen en dromen. Ik ben zonder nieuwe stofjes buiten gekomen!


Onze volgende stop was Madame Tirette, waar we Hanne zouden oppikken, die er die ochtend een workshop op zitten had en waar we ook de swap zouden doen.


Dit was wat ik had meegebracht:


stofjes waar ik van af wou (waarvan 3 zelf al eerder gebruikt voor een luierzakje en 2 rokjes), een paar knikkerzakjes (die uiteindelijk met Ilse mee vertrokken zijn richting Debora voor de schoendozenactie), een zak vol retro-knopen, gespen en een paar knutselspulletjes.

Zo'n swap is eigenlijk best wel grappig. Iedereen gooit al zijn spulletjes samen op tafel, waarna je eerst evenveel stofjes kunt kiezen als wat je meegebracht hebt.


Maar daarna bleef er nog zoveel liggen, waar mensen zo graag van af wilden en onder geen beding terug mee naar huis wilden nemen, vaak supermooie stofjes, waar ik zelf nooit afscheid van zou kunnen nemen. Ik kon het niet over mijn hart krijgen die mensen teleur te stellen, waardoor ik  met meer stofjes terug huiswaarts keerde dan waarmee ik vertrokken was, en dat was nu net niet de bedoeling... 4 stofjes out (want eentje kreeg ik maar niet verpatst) - 10 in. Gmbl (maar tegelijk: joepie!) En ook nog een patroontje van Kwik Sew. Bedankt aan alle mensen die hier hun spulletjes herkennen!


Bovendien kocht ik er ook nog 2 nieuwe stofjes van Madame Tirette's winkeltje zelf:


Intussen was het al 14u en dus hoog tijd voor onze lunch bij de Indiër. Een heerlijk, en slechts bij momenten pikant, buffet à volonté. Ik deelde er de tafel met Lindsy, Lieve, Lies en Axelleke. Lies iets van haar plannen ontfutselen, daar zijn we niet in geslaagd, maar we hebben met grote ogen van verwondering de plannen van Lieve en Naomi aanschouwd!


Toen werd het tijd voor een groepsfoto, die Anneke achteraf zalig bewerkt heeft (danku, Anneke!), want iedereen ging stilaan een andere richting uit.


Terwijl een groepje nog een bezoekje bracht aan het modemuseum, trokken we met de rest richting Petit Pan en Julija's shop. 


alwaar ik me nog 2 stofjes aanschafte: een toile cireeke en een stofje voor een hemd voor mijn man. Hij verdient het wel nadat hij een hele dag gebabysit heeft, zodat ik op stap kon gaan.


Bij aankoop kreeg ik er nog dit geweldig leuke zakje bij:


En toen werd het stilaan tijd om, moe maar voldaan, en met zere voeten, de terugreis aan te vatten. Bedankt, Lindsy, om me daarbij te vergezellen!

Meiden, heer, het was super om jullie te mogen ontmoeten! Ik wens jullie nog heel veel naaiplezier toe, en hopelijk tot in Gent of Leuven!

Deelnemers:
Ilse, Lieke, Anneke, Hanne, Heidi, Ivy, Annie, Sofie, LiesLieve, Lindsy, Regina, Riet, Caroline, Emily, Eline, Louize, Jo, Joost, Kim, Laura… en de blogloze Erika en Margot…
Bezoek zeker eens hun blogs!

Stoffenwinkeltjes in Antwerpen:
Stunt Solderie, Turnhoutsebaan74
Stoffen Moens, Turnhoutsebaan 112
Madamme Tirette, Kerkstraat 58
Petit Pan, Nationalestraat 63
Julija’s shop, Nationalestraat 118


Stay tuned, want straks volgt nog de uitslag van de giveaway!


woensdag 15 januari 2014

Meten is weten!

Dit jaar doe ik mee met het Stashbusting initiatief van Bouquet of Buttons, met het idee mijn stoffenverslaving wat te temperen en eindelijk eens die stofjes te gaan gebruiken voor de projecten die ik in mijn hoofd had op het moment dat ik ze aankocht. 't Is te zeggen, ik ga alvast een poging doen :-)

Om te weten hoeveel er op het einde van het jaar uit gegaan is, moet ik natuurlijk eerst weten wat er aan het begin van het jaar in de voorraad zat, zodat we op het einde een mooi rekensommetje kunnen maken en kunnen evalueren hoe het gegaan is.

Dus heb ik gisteren eens al mijn stofjes netjes geordend. Echt jammer dat ik geen "voor"-foto genomen heb, want ik moet zeggen: het zag er *echt* onoverkomelijk uit voordien.

En weet je wat? Ze pasten nog allemaal perfect in mijn 6 grote IKEA-bakken! Echt niet te geloven! En zie je dat? In die bak rechtsonder is zelfs nog kweetnieoeveel plaats over!! Maar kom, laat mij misschien tot doel stellen dat ik tegen het einde van het jaar 1 bak leegkrijg (zonder natuurlijk die laatste bak bij de overige 5 te proppen ;-))


Ik ben eigenlijk aangenaam verrast dat het helemaal niet zo slecht gesteld is als ik gevreesd had, hoewel sommigen misschien zullen zeggen dat het nog meer dan genoeg is ;-)

Nu moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat dit enkel mijn voorraad nieuwe stofjes is. Ik heb nog zo'n 5 dozen staan die volgepropt zijn met "te recykleren"-stofjes (oude T-shirts, broeken, truien, die wachten om verknipt te worden, ook meteen eens op orde gezet), en nog een grote shoppingtas vol met stofjes die ik zelfs speciaal met dat idee in het achterhoofd gekocht heb in de kringwinkel.

Maar voor de stashbusting gaat het voor mij om nieuwe stofjes, dus laat ons maar daarop concentreren ;-) Dat zal al moeilijk genoeg zijn.

Dit is dus mijn voorraad:


En toen kreeg ik ineens een idee. In plaats van gewoon mee te delen hoeveel verschillende stofjes er uiteindelijk in mijn voorraad zitten (reken er nog 4 bij voor de stofjes waar ik momenteel mee aan het werken ben en nog eens 4 die ik al aan de kant gelegd heb om zaterdag op de bloggersontmoetingsdag te gaan swappen, en die dus niet in deze bakken zitten), maak ik er gewoon een giveaway van! Wie het correcte aantal het nauwkeurigst kan raden, krijgt van mij een handgemaakt cadeautje!
Meedoen kan tot volgende week woensdag (22/01), dan bepaal ik de winnaar.

Veel plezier met tellen! ;-)




maandag 13 januari 2014

Wat een vrouw lijden kan...

Zondag, De Grote Zaal van De Curve in Kessel-Lo.
Stockverkoop van Bambiblauw.

Het had wel iets gezelligs, maar over het tijdstip had ik vantevoren misschien iets beter moeten nadenken :-) Ik dacht, goh, een zondagmorgen, iedereen zal rustig willen uitslapen en op't gemak in de namiddag eens langskomen. Als ik tegen 10u ga, is het nog rustig. Was dat even buiten al die jonge mama's gerekend, waarvan de kindjes natuurlijk al supervroeg wakker waren en die op zo'n mooie zondag eigenlijk niets anders gepland hadden dan leuke stofjes te scoren om hun dochtertjes van jurkjes en rokjes en hun zoontjes van fleurige hemdjes te voorzien.

Om 10u10 kwam ik aan op het Becker-Remyplein. Na 5 toertjes rijden en telkens iemand net voor mijn neus de vrijgekomen plaatsjes te zien innemen, pakte ik het iets ruimer aan en begon ik de omliggende straten af te schuimen. Op dat moment had ik nog niet door dat de paar plaatsjes die vrijkwamen, eerder door mensen bezet waren die wanhopig terug vertrokken. Na 20 min rondrijden, vond ik dan eindelijk toch een plekje en stapte ik vol goede moed richting De Curve. De zaal was echter niet zo groot als zijn naam wel deed vermoeden. Dus toen ik mijn eerste stap binnenzette, werd ik door wanhoop overmand. Ik zag alleen maar hoofden, overal waar ik keek. De moed zonk me in de schoenen. Aan de 5 meter lange tafel met stofjes, zag ik een massa van zo'n 2 meter dik aanschuiven. Maar ik vermande mezelf, schraapte alle moed bijeen en zette een stap vooruit. Voorzichtjes schuifelde ik tussen de massa mensen door richting kledingrekken. Ook al zaten er heel mooie stukken tussen, mijn portefeuille was niet zo akkoord en dus zocht ik voor mezelf een mooi plaatsje uit achteraan de rij bij de tafels voor de stofjes, met het idee dat het op het eerste zicht misschien wel onoverkomelijk leek, maar misschien sneller vooruit ging dan de rij deed vermoeden. Opnieuw mis. Dat schuiven, dat werkte precies niet zo en ook achter mij leek de rij maar niet verder aan te vullen. Na een uur denk je "Och, nu kan ik toch ook niet meer naar huis vertrekken? Dan is alle moeite sowieso voor niets geweest en amper 6 euro per halve meter, op alle stofjes, dat kun je toch niet laten liggen?", dus ik bleef wijselijk staan, knoopte een gesprek aan met de mensen rondom mij en maakte er het beste van. Gelukkig bleef iedereen wel nog vrij rustig en op een paar mensen na wachtte iedereen gemoedelijk zijn beurt af. Op stoffenspektakels had ik al veel erger meegemaakt!


Na 2u aanschuiven, kon ik eindelijk een eerste blik op de stofjes werpen, over de schouders van de rij voor mij heen en na 2u30 kon ik me eindelijk volledig laten gaan. En dat deed ik dan ook.
Dat ik dit jaar eigenlijk mee deed met Stashbusting (3uit-1in), daar dacht ik op dat moment niet meer aan. Mijn ogen waren gulzig. Ik had te lang afgezien om met amper 2 stofjes naar huis te komen. Het werden er 9... en 2 boordstoffen.


Chapeau voor het Bambiblauw team dat ondanks de drukte ijzig kalm bleef en iedereen met de glimlach bediende!

Status Stashbusting:
Out: (voor elk afgewerkt projectje dat dit jaar op mijn blog verscheen, telde ik elk verschillend stofje, ook al waren die niet voor de volle 100% opgebruikt).
In: 12 (Ja, ik moet toegeven dat ik de dag voordien ook nog een roze fleecedekentje uit het Kruidvat meegebracht had. Ai ai ai... slecht bezig)

Da's een achterstand van, euhm..., 28 out :-s en dan te bedenken dat ik volgend weekend op blogmeeting ga in Antwerpen, met o.a. bezoekjes aan Petit Pan en Julija's Shop. Als dat maar goed komt!

vrijdag 10 januari 2014

Feestkleedje

En dit was dan mijn eigen feestkleedje. Het resultaat van het eerste semester naailes, waarbij het verplichte onderwerp "tricot" was. Na wat rondzoeken op internet naar tricotkleedjes, sprong deze Burda 7828 (Faux wrap dress) er meteen uit. Blijkbaar heel geliefd omwille van het feit dat het zo makkelijk is en bovendien vond ik bij Mina Dotter ook nog eens een volledig geillustreerde tutorial. Niet langer twijfelen dus en ervoor gaan!


Het was ook echt wel een heel tof kleedje om te maken. Zonder al te veel poespas, vlot klaar, geen aanpassingen aan de maten nodig. Zo zullen er zeker nog wel volgen!
Het stofje bracht ik ooit als coupon mee bij Maison Doree, op de enige keer dat ik ooit in Brussel gaan stoffenshoppen ben. Toen wist ik nog totaal niet waarvoor ik het zou gebruiken, maar nu leek het me echt ideaal voor dit patroontje en gelukkig net groot genoeg ook.

Toen het patroontje al uitgeknipt was en ik op zoek ging naar wat voorbeeldjes om te beslissen of ik het met of zonder striklint zou maken, kwam ik op de Flickr-pool van de Burda 7828 terecht. Kwam ik daar niet exact hetzelfde kleedje tegen, zeker, maar dan met de korte mouwen (en ongetwijfeld een paar maatjes kleiner ;-)). Ienemiene had eerder blijkbaar precies hetzelfde gedacht. Dan toch al minstens 1 iemand gevonden met dezelfde smaak :-)

Je kunt het patroontje hier kopen (origineel met striklint), of voor wie nog enkele oude Burda's heeft liggen: je kunt het vinden in het nummer van april 2007.

donderdag 9 januari 2014

Kerstkleedje op verzoek

Herinneren jullie je nog dat schattige kleine meisje voor wie ik eerder dit jaar een paasverjaardagskleedje maakte? Op aanvraag van de mama, maakte ik voor haar voor Kerstmis opnieuw een kleedje. Er werd heel wat heen en weer gemaild zodat ik het volledig naar wens kon maken.
Dit is de foto waar het allemaal mee begon...


De mama had deze foto ergens op internet gevonden en was meteen verkocht. Ze stuurde me een mailtje met de vraag of ik toevallig geen onmenselijke drang voelde om nog eens een schattig kleedje te maken en of ik het zou zien zitten. Ik had geen patroontje, geen idee hoe de achterkant eruit zag, hoe de strik vastgemaakt werd of hoe de schoudernaden afgewerkt waren, en heel weinig tijd, want ik had op dat moment ook de wintermarkt voor te bereiden. Maar ik zag een uitdaging :-) En die wou ik aangaan!

De mama stuurde me via de post alles wat ik nodig had: het buitenstofje en de organza voor het lint en de knoopjes uit de Veritas. Omdat het stofje vrij licht was en dus een beetje fris voor deze koude dagen, groef ik door mijn stoffenvoorraad op zoek naar een voering die er perfect bij pastte en maakte er een omkeerbaar kleedje van. Het werd een A-lijntje met open schoudernaden, zoals die ook in het Singer Naaiboek staat, maar het werd volledig aangepast aan de maten die de mama me doorgestuurd had. Gelukkig had ik de naaijuf om me daarbij een handje te helpen, anders was het waarschijnlijk nooit goed gekomen (dank u, Marleen!). Na een 2-tal uur hertekenen, gommen en opnieuw beginnen, kon ik naar huis met een patroontje dat klaar was om te knippen. En na nog 2 avondjes tot diep in de nacht doorwerken, was dit het resultaat:


Ik was zo trots dat ik erin geslaagd was het lintje aan de schoudernaden zo netjes te laten doorlopen ;-) Waar de strik moest komen, liet ik een paar cm opening in beide richtingen, maar ik zorgde ervoor dat het vertikale lint boven het horizontale kwam, zodat de strik recht zou hangen zodra die vastgeknoopt was. De strik zelf is dus een apart lint, zodat het gemakkelijk kan losgemaakt worden om te wassen.

Voor grote broer maakte ik er ineens een assorti strikje bij, naar deze handleiding


en als verrassing stak ik in het pakketje dat haar richting uit ging, nog dit:



Een blinddoek?  Nee, toch niet. Het is een haarband volgens de tutorial van Emma & Mona.

Het was best wel spannend allemaal, want ik had maar 2 weken de tijd nadat ik het stofje had en bovendien zou het pakketje pas op kerstavond door haar broer afgeleverd worden, met de bedoeling het die avond zelf nog te dragen. Dus ik hoopte zo hard dat de mama blij zou zijn en dat het dit keer wel meteen de goeie maat was. Maar mijn vrees was ongegrond: het zat haar als gegoten en de mama was in de wolken :-)

Deze schoentjes erbij maakten het echt helemaal af!


Bewonder hier de trotse prins en lieflijke prinses in hun nieuwe feesttenue ;-)




woensdag 8 januari 2014

Nieuwjaarskadootjes

Bij ons in de familie (aan beide kanten) hebben we nooit echt meegedaan met kadootjes onder de kerstboom, maar met nieuwjaar daarentegen, daar worden altijd kadootjes uitgedeeld door de meters en peters aan hun mete- en petekindjes en door de grootouders aan hun kinderen en kleinkinderen en bijgevolg ook in omgekeerde richting.

Dit jaar maakte ik voor de meters en peters van de kindjes een toilettas a la Eva Maria. Ze reizen allemaal graag en vaak, dus we dachten dat dat misschien wel goed van pas kon komen. En natuurlijk werden ze niet leeg afgegeven. Er rolden 2 rode versies van onder de naaimachine voor de peters, eentje met een gestippelde grijze voering en eentje met een rode voering, en voor een van de twee meters werd een vrouwelijkere, roze versie voorzien: eentje met een kortere rits en met een grijze voering met roze bolletjes. Voor deze versie heb ik het voor het eerst ook gewaagd het stiksel iets opvallender te maken door met roze garen ipv donkergrijs te werken. Dat gaf nog wel een leuk effect.


De andere meter reist tot haar grote spijt nooit, dus ik vreesde dat een toilettas dan ook niet zo goed van pas zou komen. Vandaar dat voor haar voor een speciaal paars tasje, met een grote paarse strik rond, werd gezorgd. Ik ben er jammer genoeg wel een foto van vergeten te nemen.

Het is echt een heel makkelijk patroontje en heel duidelijk uitgelegd. Na 2 versies kon ik de volgende al volledig uit het hoofd maken :-) Alleen met de afwerking van de flapjes zat ik zelfs na versie 4 een beetje in de knoei. Ik gebruikte jeans voor de buitenkant en een licht katoentje voor de binnenkant, en misschien is het door de dikte van de jeans of doordat de rits misschien net iets te ver kwam (vandaar mijn poging met een kortere rits voor de vrouwelijke versie), maar ik kreeg ze niet gekeerd zoals ik wou.
En wat ik nog geleerd heb. Als Miss Stik zegt dat ik de rits moet openlaten, dan moet ik ook luisteren! Ik ben er toch in geslaagd eentje dicht te stikken terwijl de rits dicht was. Pas toen werd me duidelijk waarom het zo belangrijk was de rits open te laten. Je krijgt die zo natuurlijk niet meer gekeerd...

Ook met oudjaar werden er dit jaar kadootjes uitgedeeld. Via lootjestrekken.nl werd beslist wie voor wie een kadootje moest kopen, het bedrag werd vastgelegd en daarna kon het denken voor iedereen beginnen. Aangezien ik opnieuw voor iets voor een man moest zorgen, was mijn beslissing snel gemaakt. Ook hij kreeg een handgemaakte toilettas gevuld met 6 verzorgingsproducten. Dit keer een blauwe versie. En daarmee is mijn jeansstof quasi op.



Stof: 
Jeans: coupon Pauli Leuven
Voering: stoffenspektakels

donderdag 2 januari 2014

Op naar een prachtig 2014!


Het liefst van al zou ik jullie allemaal een gepersonaliseerd kerstkaartje willen sturen, maar omdat ik van de meesten geen adres heb, wil ik mijn allerbeste wensen voor het nieuwe jaar op deze manier overbrengen.

Hoewel ik het goede voornemens-syndroom een vreselijke ziekte vind, laat ik me onbewust toch besmetten. Ik betrap mezelf erop dat ik weer vol plannen zit voor het nieuwe jaar en dat ik me laat overmannen door een geweldig goed gevoel. Het gevoel er weer helemaal zin in te hebben en met hernieuwde moed het nieuwe jaar te starten, het gevoel dingen te willen veranderen, beter te doen dan voorheen! En ik vraag me af... hoe lang zal ik dat gevoel dit jaar kunnen vasthouden?

Met kleine kindjes in huis, is het niet altijd eenvoudig tijd te vinden voor elkaar als partner en dat is zonde! Die tijd willen we dit jaar bewust gaan vrij maken (babysitters, meld je aan! ;-)). In plaats van onze agenda altijd vol te proppen (met leuke dingen, dat wel), wil ik graag wat meer tijd gaan vrij maken voor ontspanning. Gewoon eens een avondje niets doen, een boekje lezen en even alles van me af zetten. En ik wil graag wat vaker mensen spontaan verrassen. Niet omdat het moet, of omdat het verwacht wordt, maar omdat ik er zelf zo van geniet om anderen op te vrolijken en even voor een klein lichtje te zorgen in ons vaak saaie dagdagelijkse leven.

Geniet van wat 2014 jullie brengt!