vrijdag 25 oktober 2013

Hieperdepiet... Hoera!




Mag ik u voorstellen: Hieperdepiet! Ja, zo heet dit vrolijk lachend nijlpaard, althans in het boek "Wil jij mijn vriendje zijn?" van Fiona Dalton. Een echte feestnaam, maar toch ben ik eerder geneigd hem de naam Happy Hippo te geven, uit nostalgie naar een spelletje waar ik in mijn jonge jaren heel veel plezier aan beleefd heb :-)

Bron: Blog Bessie Mary

"Wil jij mijn vriendje zijn?" is echt een prachtig boek met supermooie knuffels en nog eens helemaal eco, dus volledig mijn ding.  Het is de bedoeling de nieuwe vriendjes uit oude lapjes te maken en zoveel mogelijk uit natuurlijke en milieuvriendelijke materialen. Zelf heb ik het boek jammer genoeg (nog) niet in de kast liggen, maar het lag ooit bij Anneleen onder de kerstboom en ze was zo lief om me het patroontje even uit te lenen, waarmee ze niet alleen mij maar ook een ieniemienie baby'tje blij maakte (hoop ik toch).


Ahja, want nadat Happy Hippo al 4 weken onze kast stond op te vrolijken, zijn we na een golf van zieken in huis, eindelijk allemaal genezen en konden we eindelijk op babybezoek bij de (al niet meer zo heeeeeel) kleine Lotte.

Misschien moet ik nog even uitleggen waarom ik er per se het nijlpaard uitkoos :-)
Mijn man en de mama en papa van Lotte deelden in hun vroeger leven een bureau, waar er van tijd tot tijd wel eens "grappige discussies" gevoerd werden. Zo hadden ze op een dag (vraag me echt niet hoe ze erbij kwamen) een discussie over de kleur van een nijlpaard. Mijn man beweerde (en bleef sindsdien stellig volhouden) dat een nijlpaard roze was, terwijl zij er van overtuigd waren dat die bruin waren. Ik meng me niet in de discussie, maar maakte toch maar mooi... een roze nijlpaard.

Happy Hippo stond eigenlijk vrij vlot op zijn pootjes. Alleen over het aanzetten van de staart en het vastmaken van het lintje aan het feestmutsje was er even twijfel, dat was niet echt duidelijk uit het boek. Volgens het patroon is het staartje aan 1 kant iets langer, dus ik vond hem eigenlijk zo wel het leukst staan. Met het hoedje heb ik nog altijd een haat-liefde verhouding. Het heeft nogal de neiging van wat in te klappen. Misschien is mijn vilt te dun, misschien is mijn lintje te breed of misschien had ik het ook beter opgevuld, wie zal het zeggen.

Happy Hippo ziet er in elk geval "happy" uit. Je zou voor minder als je er zo'n schattig vriendinnetje als Lotte bij krijgt!


Nog even mijn poep laten zien...


Inpakken en hups... klaar voor vertrek!






Andere Hieperdepietjes bewonderen?
Leven met Liv was begin dit jaar van plan er 11 te maken, maar na Piet1, heb ik toch geen Pieten meer zien voorbij paraderen :-)
En bij Stoca vind je het enige andere soortgenootje dat ik ooit tegengekomen ben...

Toeval of niet... allebei in het roze en rood. Hmmms...

Stof: 
Lijf: stoffenspektakel Namen
Oortjes: roze tafelkleed uit de kringwinkel
Vilten hoedje: stoffenspektakel Namen, met een "ponponneke" dat ik nog in mijn knutseldoos had liggen
Lintje: op ons huwelijk gebruikt (ik vond het symbolisch wel iets hebben)

woensdag 16 oktober 2013

Beetje experimenteren

Gisteren kreeg ik van een superlieve verzorgster van de creche een hele nieuwe voorraad kaarsrestjes (joepie!!! :-D) en dat voelde zo hard als een uitnodiging, dat ik er maar meteen mee aan de slag gegaan ben :-)

Het resultaat van wat experimenteren...

... een "vlammende" kaars


... kaars in een kokosnoot


... een bolletje in 2 kleuren en een bijenkorf


Dat het experimenteren niet altijd een mooi resultaat oplevert, mag wel blijken uit de volgende foto's. Voor de linkse kaars heb ik geprobeerd eerst een buitenste laagje in lichtgeel te plaatsen om dan de rest met donkerder geel te vullen. Resultaat: het buitenste laagje was te dun en brokkelt af en de donkere laag komt er gewoon door.
De rechtse kaars is een experiment met koudgieten. Ondanks de waarschuwing dat die techniek minder geschikt is voor stervormige kaarsen, omdat de hoekjes wel eens durven afbreken, wou ik het toch eens proberen. Maar ja, ik had duidelijk beter geluisterd...
Deze twee zullen dus gewoon opnieuw gesmolten worden.


Ook deze gelkaars leverde niet het gewenste resultaat op. Ik weet nog niet wat ik er mee ga doen. Misschien gewoon maar zelf opbranden, want ik verwacht niet dat ik veel beter resultaat kan krijgen.


Intussen ben ik zaterdag ook even in de kringwinkel langsgelopen, op zoek naar leuke kopjes om de kaarsjes in te maken en een extra gietpannetje, zodat ik aan 2 kleurtjes tegelijk kan werken.


Je ziet, voor de prijs hoefde ik het alleszins al niet te laten: amper 4.50 euro voor alles samen...
Komende zaterdag ga ik zeker nog eens langs, want dan is het "Dag van de kringwinkel" bij De Kringwinkel Hageland, met een hele nieuwe voorraad aan leuke spulletjes. Dat wordt waarschijnlijk weer drummen :-)

vrijdag 11 oktober 2013

Wintersfeer

Op 13 december organiseert onze creche een wintermarkt en daarvoor waren ze op zoek naar creatieve standhouders. Naaistandjes hadden ze al, maar kaarsjes, dat konden ze wel nog gebruiken. En wat is er nu gezelliger tijdens die donkere dagen van de kerstperiode dan het huis wat gezelliger te maken door het branden van een paar kaarsjes? Dus haalde ik een oude hobby terug van onder het stof en daarmee ook een doos vol kaarsrestjes, een doos vol materiaal en een doos vol potjes, bokaaltjes en doosjes die ik speciaal hiervoor ben blijven bewaren. Ik sta erop met zoveel mogelijk gerecycleerd materiaal te werken om te laten zien dat je echt wel leuke dingen kunt maken met iets wat de meeste mensen gewoon de vuilbak in kieperen. En ja, ik ben nu eenmaal een verzamelaar. Ik vind het altijd moeilijk om dingen weg te gooien. Ik denk altijd wel "dat komt ooit wel nog eens van pas".

Eerst even kijken wat we nog allemaal beschikbaar hebben... en wat per kleur sorteren. Dat maakt het iets makkelijker om kleurtjes te combineren en in de schatten hoeveel ik van elk kleur heb. Dit lijkt misschien wel veel, maar gesmolten gaat dit er enorm snel door... Wel, snel... 't is maar te zien hoe je het bekijkt, want kaarsen maken is een werkje van eindeloos geduld.


Materiaal verzamelen: kleurstoffen, was om kaarsen achteraf te versieren, was om te "boetseren", speciale stiften of tekeningen op kaarsen te maken, kaarsenvernis, stearine om de kaarsen makkelijker uit de vorm te krijgen (vooral belangrijk omdat ik niet altijd weet uit welk materiaal de kaarsresten gemaakt zijn), wiekjes, wiekvoetjes, speciale naalden om de wieken vast te houden tijdens het gietproces, een kannetje, klei om het gaatje van de vorm onderaan dicht te houden zodat de was er niet gewoon doorloopt, gietvormen natuurlijk en ik gebruik een oud pannetje om de was kleur per kleur te smelten. Daarnaast nog een vergiet gecombineerd met een laagje van een papieren zakdoekje om de was te zuiveren van alle "vuiligheid". En ik denk dat ik zo ongeveer alles heb :-)
En natuurlijk nog allerlei potjes (zoals bv van yoghurt, pudding, ...) om leuke vormpjes te creeeren.


En dit zijn alvast de eerste resultaten...


2 gemarmerde kaarsen, 1 effen rode kaars, eentje in 2 laagjes, theelichtjes die ik met washitape versierd heb en in een oud doosje van Chaumes verzameld heb (daar komt wel nog wat versiering bij), en een lichtblauwe kaars, waarvoor ik een oude luchtverfrisser gebruikt heb. Kun je het doosje, na het branden netjes afdekken.


Wat denken jullie? Eerlijk he, ziet dit er een beetje verkoopbaar uit? En ik ga even curieus zijn, hoeveel zouden jullie bereid zijn te geven voor dergelijke kaarsen, wetende dat de opbrengst volledig benut wordt voor de kindjes van de creche (speelgoed, uitbreiding snoezelruimte, ...) en dus zeker een goed doel zal dienen? Ik heb echt geen idee hoeveel ik hiervoor kan vragen...
Mensen die niet al te ver uit de buurt van Boutersem wonen en nog wel kaarsrestjes hebben liggen, die ze kunnen missen, mogen me altijd contacteren (karolienlefever_AT_gmail.com)

Ale, ik ga maar nog wat verder experimenteren, nu de keuken toch helemaal overhoop ligt :-)

woensdag 9 oktober 2013

Loic voor Willem

Elke keer als ik weer de kans krijg een boekenwinkel binnen te stappen, zie ik weer heel wat nieuwe naaiboeken naar me lonken. Ze schieten als het ware als paddestoelen uit de grond de laatste tijd. Omdat ik vaak teleurgesteld ben door het aantal jongenspatroontjes in de boeken leende ik ook "Zelfgemaakte kleertjes" eerst uit in onze bibliotheek, zodat ik het eens op mijn gemak kon doorbladeren. Ook hier hetzelfde verhaal. Al bij al slechts drie patroontjes voor jongetjes (een hemdje, een broekje en een jasje), al de rest is voor meisjes. Maar het hemdje (Loic) leek me wel heel leuk, vooral met het speciale mao-kraagje, dus nam ik het kleinste patroontje over en zette me achter de naaimachine, met een stofje dat ik tijdens de solden in Habiba (Leuven) aan halve prijs op de kop heb kunnen tikken. Anders had ik het waarschijnlijk nooit meegebracht (ik heb nogal schrik om in al te dure stofjes te knippen en het te verprutsen) en dat zou zonde geweest zijn.

Ik was best tevreden met mijn allereerste zelfgemaakte hemdje.


Een paar details...

- Het borstzakje

Zie eens hoe mooi het borstzakje doorloopt, je ziet het bijna niet he ;-)

- Het Mao-kraagje


- De achterkant (met beleg en plooitjes)


Van stijl eens iets totaal anders dan wat Willem gewend is te dragen, maar een eerste vlugge pasbeurt liet zien dat hij er best wel mee stond. Gelukkig maar! Nu nog een bijpassend jasje en broekje, maar dat zal voor een volgende uitleenbeurt uit de bib zijn. Mijn termijn is voorbij.
 

dinsdag 8 oktober 2013

UFO oktober

Ziek zijn heeft zo zijn voordelen... Tijd om wat blogschade in te halen en tijd voor wat UFO's. Toen ik Edje's berichtje over UFO's en ander rondvliegend gespuis las, kon ik me er zo goed in herkennen. Ik kan het niet ontkennen: ik ben een lijstjesfreak. Dus ik vond het een geweldig idee van haar om
1) elke maand een onafgewerkt project af te werken en erover te bloggen (en ik ga hier voor mezelf onder verstaan dat ik een project van de lijst kan schrappen die al heeeeeeel lang op mijn todo-lijst staat, ongeacht of ik er al aan begonnen was of niet),
2) elke maand een stofje te gebruiken die hier al heel lang in de stoffenbakken ligt (ik heb iets meer dan 6 grote IKEA-bakken vol stof die liggen te wachten om gebruikt te worden)
3) elke maand iets te recykleren (2 van die 6 bakken zitten namelijk vol met oude kledij waar ik iets nieuws uit wil maken en die wil ik dus nu gaan gebruiken)
4) elke maand een verstelwerkje te doen

Voor puntje 4 heb ik intussen echt wel mijn best gedaan. Zowat alle verstelwerkjes heb ik afgewerkt (*trots op mezelf*) en ik kan je zeggen: er waren er bij die al bij al maar 5 minuten werk waren, maar wel al een paar jaar in de hersteldoos lagen.
Alleen een doos vol kousen met gaten ligt nu nog te wachten om gestopt te worden ;-) Dat heb ik nu wijselijk maar even laten liggen, want da's niet mijn favoriete werkje.

Soit, tijd voor mijn UFO voor de maand oktober (puntjes 1-2-3 ineens gecombineerd).

In mei dit jaar startte Marte van Compagnie M. een sewalong voor haar Charles Pants. Vijf weken kregen we de tijd om samen dit matrozenbroekje in elkaar te knutselen. Te doen, toch? Aangezien ik zelf kort daarvoor het patroontje aangevraagd had, meldde ik me vol enthousiasme aan voor de Sew Along. Ik printte het patroontje uit, samen met de handleiding, koos alvast mijn stofjes en toen ... bleef ik om een of andere reden haken. Ik had het patroontje en de handleiding meegenomen naar de naailes om tussendoor aan te werken, maar toen kon ik nergens vinden voor welke leeftijd welke lijnen waren, dus kon ik er die avond niet aan werken. En toen kwam er vanalles tussen, je kent dat wel. Op het einde was ik al helemaal achter op schema en zag ik het niet meer zitten om nog snel-snel alles af te werken voor de "contest". Dus ja, het bleef liggen... In plaats van 5 weken heb ik er 5 maand over gedaan, maar nu is hij af!

Ik gebruikte een oude jeans van mij, die door het vele fietsen nogal versleten was en waar een stevige scheur in zat. Omdat de voorpanden van de jeans niet breed genoeg waren voor de achterpanden van het broekje, moest ik alles enkel knippen. Rechts zie je wat er nog van de jeans overblijft. Zeker nog genoeg voor een aantal kleinere projectjes dus :-)


Voor de zakken en de zomen gebruikte ik een stofje die hier al een hele tijd in de kast lag en die eerder al gebruikt werd voor een knuffelgirafje. Om het contrast tussen het donkerblauw en zwart wat groter te maken, zette ik er een witte paspel aan. De enige geschikte knopen die ik op voorraad had, waren deze donkere zwarte knopen. Witte knopen waren misschien beter geweest, bedenk ik nu achteraf, maar misschien was het dan meer meisjesachtig geweest?

En voila, ziehier het eindresultaat: de Charles Pants voor onze Willem (versie 3 jaar).



Een ideaal broekje voor jongens, lijkt me. Ze hoeven niet eens hun broekje meer uit te doen om te plassen. Gewoon, hups, flapje naar beneden :-) en door de twee kleine drukknopjes bovenaan zakt hun broek hierbij niet af. Hoewel volgens Marte het broekje ook voor meisjes kan gemaakt worden, zie ik voor hen weinig nut aan de openende voorflap :-)


De achterkant bevat een verstelbare elastiek. Omdat ik geen elastiek met knoopsgaten had liggen, heb ik zelf maar een aantal knoopsgaten op een brede elastiek gemaakt. Misschien iets minder netjes, maar dit zie je toch niet achter het gesloten rugbeleg.


Vanavond nog eens passen en dan kan hij het misschien morgen al aandoen om naar school te gaan!