donderdag 18 december 2014

Jasper skate school tegemoet

Morgen gaat Jasper voor de allerlaatste keer naar de creche.
Op 5 januari stapt hij samen met zijn grote broer de schoolpoort binnen. Ik weet niet of hij het zelf goed zal beseffen. Wij (mama en papa) daarentegen... en de papa waarschijnlijk nog des te meer, want het is vooral hij die er dagelijks Jasper gaat afzetten en oppikken. Ik denk dat we morgenavond, na het smullen van de smoutebollen en het drinken van de Glühwein (ik helaas zelf niet wegens een niet zo ideale combinatie met borstvoeding) op de kerst/ouderavond in de creche, toch wel met een raar gevoel zullen vertrekken...
OK, een echt afscheid wordt het voor ons niet, in elk geval toch maar tijdelijk, want Lieselot start er al terug vanaf maart (joehoe, 2 maanden maar naar 1 locatie rijden 's morgens en 's avonds!). Maar het is vooral ook het besef: onze Jasper wordt groot! Dat besef was al toegeslagen vanaf het moment dat ik hem naast zijn ieniemieniezusje zag, maar wordt nu eens zo duidelijk met het verlaten van de creche.



Jasper neemt deze week dus afscheid van 13 andere peutertjes in de groep en van zijn supermegafantastische verzorgsters, en zijn mama vond het wel gepast dat met een klein kadootje te doen. Willem gaf anderhalf jaar geleden bij zijn afscheid papieren zakdoekjes in een leuk hoesje af. Deze keer moest ik dus iets anders verzinnen.

Het werd uiteindelijk dit (voor de peutertjes, niet voor de verzorgsters):


Stoepkrijt (vond ik wel een gepast symbool voor "school") als een snoepje in plastiek kadootjesfolie gewikkeld en op een mini-skateboard vastgemaakt. Het was even denken hoe ik de twee netjes aan elkaar zou vastmaken. Tot ik op een van de vele rondslingerende loomband-elastiekjes stootte (die dingen vind je echt overal in huis terug he!). Natuurlijk net als de krullekes in een bijpassend kleurtje, he! Een klein labeltje liet weten dat Jasper richting school skate...



Ik maakte een heel leger... Eentje voor elk kindje in zijn groep.


Ik kreeg maar niet genoeg van het foto's maken. Zo samen was het echt een vrolijk gekleurde bende!
 

De verzorgsters mochten naar mijn mening, na al die tijd dat Jasper door hen in de watten gelegd geweest is, ook wel eens verwend worden en dus werden ze voorzien van een heus bio-verwensetje.


Vooral de tekst op de achterkant sprak me wel aan: "Genieten. Loslaten. Aandacht voor jezelf." Daar gaat het me om. Na de drukte die ze ongetwijfeld elke dag in de creche doorstaan, even loslaten en genieten.


Nog een papiertje eromheen, dat ze aan het uitpakken nog wat extra plezier beleven :-)


En hupakee, klaar voor vertrek!


PS: Nu realiseer ik me ineens dat dit mijn 100ste berichtje is op 2 jaar tijd!!! Dat mag wel gevierd worden he! Maar hoe zouden we dat het beste kunnen doen? Een giveaway? Een swapje? Een naaiseltje op aanvraag? Iemand ideetjes? Voorstellen worden met veel enthousiasme verwelkomd! Ik denk er alvast ook even over na :-)

Tot binnenkort!


maandag 15 december 2014

Für Elise

Nog 4 geboortekaartjes staan hier op de kast te wachten op een presentje. Hoog tijd om aan een inhaalmaneuver te beginnen!

De eerste in de rij is Elise. Zij kwam begin juni al piepen...


Ik verknipte voor haar een van mijn favoriete stofjes, gekocht op onze blogdate in Antwerpen begin vorig jaar, tot een noodlehead divided basket.


Zie je waarom ik niet anders kon dan voor dit stofje gaan?
De gelijkenis is gewoon zo groot: de vogeltjes op een tak, het nestje met het kleintje in, het roze vogeltje dat komt aanvliegen, de vrolijke kleurtjes...


De judogordel werd terug bovengehaald voor de handvaten. Dit keer werden ze niet met stof omwikkeld, maar gebruikt "as they are". De bovenrand kreeg een hartjessierstiksel. Ik voegde dit keer ook geen voorzakje toe om de mooie doorlopende print niet te verprutsen.


Het mandje werd gevuld met ecologische luiertjes.


...en vertrok ingepakt richting Elise.


Stof:
- Stenzo vogeltjes: Madame Tirette Antwerpen
- Voering: Laura Ashley, gekregen van een vriendin in ruil voor het kerstkleedje

Status Stashbusting 2014:
Out: 36
In: 76

donderdag 11 december 2014

Hoe nesteldrang tot een kersthangertje leidde...

Hoogzwangere vrouwen en mama's weten er alles van. Men zegt zelfs dat het een verdoken aankondiging van de geboorte is. Tijdens de laatste maand van de zwangerschap slaat het virus onverwacht toe: ineens moet het hele huis van boven tot onder schoongemaakt worden. Alles moet netjes opgeruimd en spik-en-span zijn voor als de baby komt... Ze hebben er zelfs een naam voor: nesteldrang.

Af en toe vroeg er me wel eens iemand "En? Nog niet aan't opruimen geslagen?". Nee, ik had er totaal geen last van... Tot nu... NAdat de baby geboren is en vanaf het moment dat ik terug thuis kwam, is het ineens keihard toegeslagen. Ja, helaas, ik leid aan postnatale nesteldrang... Alsof het ineens van levensbelang is dat het hele huis netjes in orde is. Alsof het de baby ook maar iets kan schelen dat het raam waarnaast ze ligt niet proper gewassen is, of dat de hobbykamer en de logeerkamer een grote puinhoop zijn, of dat er nog een doos of 5 naast haar bedje staan... Nee, haar kan het niets schelen, maar mij wel. En dus geef ik er maar aan toe.

Bij die schoonmaakwoede kwam ik ineens dit "zelfbouwpakketje" tegen.



Het werd vorig jaar meegeleverd met de stof voor het kerstkleedje op verzoek dat ik toen maakte en was sinsdien ergens in een kast uit het zicht geraakt. Even tijd voor een opruimpauze en een naai-/knutselmomentje :-)

Ik gaf een beetje mijn eigen draai aan de instructies. Waarom zou ik namelijk het sterretje op het vilt vastlijmen (met het risico op lijmvlekken of dat de lijm niet goed houdt) als ik het ook netjes kan vaststikken? Of waarom zou ik het hartje met de hand met een festonsteek vastnaaien, als die steek standaard op mijn naaimachine staat?

Zie eens wat een schattig hangertje je tevoorschijn tovert als je alle onderdelen uit de bovenstaande foto combineert tot een mooi geheel?



Al bij al nog een geluk dat het schoonmaakvirus nog net op tijd toegeslagen is om voor dit mooie kersthangertje in de kerstboom te zorgen!

dinsdag 9 december 2014

Recyclage voor een eco-baby

Rommelend in een doos met kleertjes die ik van mijn mama meegekregen heb, met spulletjes die ik ooit, in een ver verleden, zelf nog gedragen heb, vond ik een aantal "reepjes stof": 3 korte en 9 langere. In "mijnen tijd" werden die gebruikt als naveldoekjes.

 

Tegenwoordig worden naveldoekjes niet meer gebruikt en raden artsen zelfs aan om het naveltje zoveel mogelijk vrij te laten en er dus ook voor te zorgen dat de luier er niet overheen komt. Vreemd genoeg zie ik ze nog altijd te koop bij Hema, dus misschien dat ze in Nederland wel nog standaard gebruikt worden.

Als naveldoekje kan ik er dus niets mee aanvangen, maar 't is zo zonde van de stof (ze voelt zo heerlijk zacht aan) om de lapjes weg te doen. Ik zocht, en vond, er een nieuwe bestemming voor.

We zijn hier nogal van het ecologische type en proberen dus zo veel mogelijk onze ecologische voetafdruk te beperken. Daarom ook dat we vanaf ons eerste kindje bewust voor wasbare luiers gekozen hebben. Bij de hele kleine baby'tjes is het vaak nog moeilijk zo'n luier te gebruiken: de kleinste luiertjes zijn bijna zo groot als de baby zelf...


Dik tegen onze principes hebben we dus eerst de zak met kleine pampertjes, die we in het ziekenhuis meegekregen hebben, opgebruikt. Aangezien we hier in de gemeente per kilo afval dat we buiten zetten betalen, merk je wel meteen het verschil. Niet te geloven hoeveel zo'n volgeplaste pamper kan wegen! En er worden zo op een dag nogal wat pampers doorgejaagd...

Soit, sinds een paar dagen zijn we gestart met de kleinste herbruikbare luiers: de "small" van Popolini en de Disana. De Disana's zijn een stuk kleiner dan de Popolini's (en daarmee voorlopig dus iets handiger), maar ook dunner. Dat heeft als voordeel dat ze veel sneller droog zijn eens ze uit de was komen, maar als nadeel dat ze (te) snel hun absorptiemaximum bereikt hebben. Met een meisje als Lieselot die makkelijk 4u aan een stuk door slaapt, kan dat al eens natte rugjes opleveren. Dus maakte ik van de naveldoekjes inleggers voor in de luiers. De kleinere reepjes werden dubbelgevouwen, de langere in drie, en de zijkanten werden overlockt.


Zo verkreeg ik een stapeltje van 12 nieuwe inleggers.


Moest nu blijken dat ze niet voldoende dik zijn (maar dat betwijfel ik, want ik brak er zelfs een naald van mijn overlock op) dan kunnen er gewoon 2 inleggers per luier gebruikt worden.

Disana met velcro-sluiting

Popolini met drukknopensluiting
Zo, we kunnen weer een tijdje weg...

Een nieuw kapsel voor Bollo


Merula heeft altijd van die geweldig inspirerende ideetjes! Voor wie haar nog niet kent, ga zeker eens een kijkje nemen op haar blog!

Toen ik vorige week haar planten berichtje las en daar haar poppenkastpop-potten terug zag, ging instant een lampje in mijn hoofd branden. Twee Bollo-de-beer-bekers die alleen maar plaats in de kast innamen en toch nooit gebruikt werden, kregen -samen met een nieuw kapsel- meteen een nieuw doel in hun leven.


maandag 8 december 2014

Zachte nacht


Ik ben het volledig met Riet&Lies eens: er bestaat geen rustgevender beeld dan kijken naar je kind dat zich heeft overgegeven aan de rust van mooiedromenland. Als je kind dan ook nog eens warmgehouden wordt in een heerlijk zacht slaapzakje, dan is dat beeld nog eens des te mooier. Ik had dan ook niet veel nodig om me te laten verleiden door het slaapzakje uit Zo Geknipt! 2, ook al stond het dan qua moeilijkheidsgraad op de op één na moeilijkste plaats. Voor een maatje "0 maanden" heb ik op dit moment het perfecte model in huis, dus ik kon het maar beter niet te laag op mijn todo-lijstje zetten. Dit was een "nu!"-projectje en een aangename afwisseling met het naaien van de doopsuikerzakjes.


Voorbereiding

Het eindresultaat is altijd zo afhankelijk van een goeie stofkeuze/combinatie, waardoor dit voor mij een heel leuk, maar nogal tijdrovend proces kan zijn. Alle mogelijke combinaties worden dan uit de stoffenbakken gehaald (met als gevolg dat die er intussen als een rommeltje bij liggen). Eens ik er echter uit was met welk type voering ik wou werken (ik koos voor rode badstof), was de keuze voor de buitenstof snel gemaakt. Voor de ritsstrook onderaan vond ik een leuk bijpassend stofje: turquoise met grijs in verweven, wat het een leuk kleureffect geeft (helaas niet zo goed zichtbaar op de foto's). Voor de voering van de strook vond ik het beter bij badstof te blijven en dus haalde ik blauwe badstof van de recyKleerstapel, een overschotje van een eerder recyKleerprojectje, waarbij een babybadhanddoek naar een slab met mouwen herwerkt werd. Zoals ik toen al liet zien, is het niet de meest kwaliteitsvolle badstof, wat 10 cm extra opleverde eens de stof vastgestikt werd ;-)


Onlangs heb ik me laten verleiden tot de aankoop van die alom geprezen kamsnappers, dus in dit projectje zou ik mijn eerste ervaring ermee opdoen.

En zo ontbrak er me enkel nog een rits van 85cm vooraleer ik erin kon vliegen. Helaas, nergens in huis een dergelijke lange rits te vinden. Aangezien ik momenteel niet zo makkelijk de deur uit geraak om een bakstenen winkel binnen te stappen, maar ik er toch meteen aan wou starten, doorzocht ik mijn recyKleerstapel en ontdekte daar een versleten sportzak van Brantano. De rits van de bovenflap bleek nog in perfecte staat te zijn en net 95cm lang. Perfect om op de goede lengte bij te knippen. Mijn man was zo lief om die netjes voor me los te tornen (dank u, schattie!) en zo was ik klaar voor de start.


Proces



Ik zag in blogland tot op heden nog maar 3 versies van dit slaapzakje verschijnen en dat bij 3 officiële patroontesters: SoFilles, MissyN en Madeline. Zoals zij al waarschuwden, moet je er wel je tijd voor nemen. Ik heb er zelf van begin tot eind 2 dagen aan gewerkt (trek hier wel de nodige tijd voor borstvoeding en verzorging van Lieselotje, etenstijd en tijd voor de andere 2 kindjes en de man van af). Bij sommige stappen heb ik de uitleg wel een paar keer opnieuw moeten lezen, vooraleer ik snapte wat er bedoeld werd, dus je moet er zeker je aandacht wel bij hebben, maar als je alles netjes volgt, kom je er wel.

Een paar opmerkingen/tips:
- Op het patroontje voor 0 maand komt de aanduiding voor de bovenste knoop iets te hoog (over de bovenkant van het voorpand). Ik bepaalde dus pas op het einde de exacte positie van de kamsnaps, zodat ze toch alledrie even ver van elkaar verwijderd zijn.
- Het keren door de smalle schoudernaden van een maat 0 maanden (stap 36) was geen lachertje met die dikke badstof! Na lang sukkelen lukte het me uiteindelijk toch door te beginnen met het laagste punt van de slaapzak en de voering eerst, daarna pas de buitenstof.
- Bij het bevestigen van de ritsstrook (stap 41) raad ik je aan misschien eerst even de pagina om te slaan en de "Huh?" te lezen vooraleer je met het vastspelden begint, of je mag net als mij opnieuw beginnen ;-)

Resultaat

Na het doorlopen van de 59 stappen, mag je dan trots een superzachte versie van de slaapzak rond je kleintje wikkelen. Weg met de handdoek die ik de eerste dagen gebruikte voor extra warmte onder het lakentje en dekentje :-)


Ik vind het nog zo leuk dat die badstof net om de randjes komt piepen...

De eerste ervaring met de kamsnaps was een succes te noemen. Wat een verademing na het geklungel met hamerdrukknopen!

 

Misschien was er voor gekozen omwille van symmetrieredenen, maar voor mij had de paspel aan de flap wel nog net mogen doorlopen tot aan de ritsstrook om zo voor een mooie overgang naar het voetendeel te zorgen.


Op model ziet dat er dan zo uit:




Om jullie een idee te geven hoeveel plaats er nog is aan de voeten bij een klein meisje van anderhalve week (vanmorgen door Kind & Gezin gewogen: 3kg180):

Ik hoop dat ze het dus toch nog wel even kan dragen.

Voor dikkepoepenbaby'tjes met herbruikbare luiers, zoals ons Lieselot, is er (gelukkig!) net voldoende plaats voorzien in de breedte.



Rode stof met bloemetjesmotief: Stoffenspektakel Luik 2014
Rode badstof: Stoffenspektakel Leuven
Turquoise stof: Stoffenspektakel Namen 2013
Blauwe badstof: recyKleerstapel

Status Stashbusting 2014:
Out: 34
In: 76

dinsdag 2 december 2014

Lieselot is geboren!



Mijn laatste nieuwe creatie ;-)

Lieselots verhaal begint een week geleden...  
(ale, eigenlijk 9 maand geleden, maar daar weiden we niet verder over uit ;-))

Maandag 24/11 had ik mijn laatste controle bij de gynaecologe en wist ik dat ik al voor 3 cm niet meer zou moeten afzien tijdens de bevalling. Voor die informatie moest ik echter wel betalen, want 's avonds ging ik met lage rugpijn slapen. Midden in de nacht voelde ik "krampen" opzetten. Ook al was het intussen mijn derde bevalling, ik begon toch wat nerveus te worden. Was het nu zo ver? Hoe zou het deze keer verlopen? Twee uur lang lag ik wakker en beeldde me al allerlei (ramp)scenario's in :-) Ik viel echter terug in slaap en bereikte de ochtend zonder verdere veranderingen. Ook dinsdag overdag verliep alles vlot, alsof er helemaal niets aan de hand was...

Het enige wat die dag veranderde, was de manier waarop ik tegen de bevalling aan keek. Ineens was alle stress verdwenen. Ik had zoiets van "Laat de baby nu maar komen, dan ben ik er ineens van af.". Ik voelde me er volledig klaar voor.



's Avonds hetzelfde scenario als de dag voordien. Tijdens het stikken van nog enkele doopsuikerzakjes, begon de rugpijn terug op te zetten. Ik ging om 20u al slapen, want ik had zo'n voorgevoel dat het wel eens DE nacht kon worden en ik maar beter zoveel mogelijk rust kon hebben voor het echt zo ver was. Om 0u50 's nachts werd ik wakker met weeën, perfect verdraagbaar, maar toch wel langer aanhoudend dan de nacht voordien en met een duidelijke piek. Ik begon te timen: zowel de tijd tussen de weeën als de intensiteit varieerde nogal, maar toen ik recht stond en wat vruchtwater verloor was het voor mij wel duidelijk: deze keer is het voor echt! Omwille van GBS (en de daarbij onvermijdelijke antibioticakuur) moest ik zo snel mogelijk na de start van de bevalling naar het ziekenhuis, dus om 1u20 maakte ik mijn man wakker. Oma en opa werden opgetrommeld om op de andere 2 kindjes te passen en tegen iets na 2u waren we in het Heilig Hart in Leuven. Dat heeft wel iets, zo midden in de nacht naar Leuven te rijden :-)
Bij aankomst bleek dat ik intussen 4cm had. Bijna halfweg, zonder al te veel last. Zo mocht het voor mij gerust verder gaan :-)



Stiekem ben ik wel een beetje jaloers op mensen zoals Tiene of Mme Zsazsa die in alle comfort en schijnbaar volledig ontspannen op een natuurlijke manier thuis bevallen, en toch... toch zie ik het me niet doen. Misschien deels omdat ik er totaal niet op voorbereid ben, maar het idee me in een ziekenhuis te bevinden, geeft me toch een bepaald gevoel van zekerheid. Ik hoef me niet constant af te vragen of alles wel normaal verloopt, want ik word door bekwaam personeel continu opgevolgd. Dat zorgt voor een zekere ontspanning, wat volgens mij alleen maar bevorderlijk kan zijn voor de bevalling.

Hoewel... eens in het ziekenhuis aangekomen voelde ik me zo relaxed dat alles, na een periode van weeën om de 5 minuten, gewoon terug stil viel ;-)
Tot ik hoorde dat de gynaecologe binnenkort aan haar ronde zou beginnen. Het was toen bijna 8u. Omdat de weeën bij de vorige 2 bevallingen ook niet echt op gang geraakten, werden ze met medicatie opgestart, wat ervoor zorgde dat ze meteen vrij heftig waren. Ik begon dus stilletjes aan te zweten bij het vooruitzicht en begon me nerveus te maken. Op slag waren de weeën terug daar :-)

Ik vond het eigenlijk best grappig dat de weeën zo met mijn gemoedstoestand samen gingen. Was ik rustig, dan vielen ze stil. Werd ik nerveus en begon ik teveel na te denken, dan waren ze daar terug :-)


Om 8u35 werd de baxter zachtjes opgestart. Om 8u40 kwam de gynaecologe langs en stelde vast dat ik intussen 5cm had, maar dat mijn vliezen niet volledig gebroken waren, dat het slechts om een scheurtje gegaan was. De medicatie werd stilgelegd, mijn vliezen werden volledig gebroken en zo kon ik verder "op mijn eigen weeën verder varen".

Of hij nog de tijd zou hebben zijn auto te verplaatsen, vroeg mijn man aan de gynaecologe (hij stond nog op de spoedparking). Ze lachtte "zo snel zal het wel niet gaan"...
Toen hij terug kwam, had ik al een paar stevige weeën achter de kiezen. Het breken van de vliezen had duidelijk vanalles in gang gezet. Om 9u20 kwam de vroedvrouw langs en vroeg hoeveel cm ik had toen de gynaecologe langsgekomen was. 5cm, zei ik. "Wij rekenen typisch aan 1cm per uur tot je 7 a 8 cm hebt, dan kan het ineens snel gaan." zei ze.
Ik rekende even snel. Oooh, dan zit ik nu ongeveer aan 6cm, dacht ik. Dan heb ik dus nog een uur of 2 te gaan. Dat zou wel eens kunnen, want bij de vorige twee bevallingen had het even lang geduurd.
Die gedachte was echter nog niet koud en de vroedvrouw was nog geen 20 seconden de deur uit, of ik moest haar ongelijk geven "Nee, het is NU zo ver!!" 

Mijn man riep haar meteen terug, de gynaecologe werd opgebeld. Het verbaast me hoe snel ze er was, dat ze uberhaupt nog op tijd was..."Ze floepen er hier vandaag precies allemaal vanzelf uit" hoor ik haar nog zeggen, terwijl ze razendsnel toeschiet. Drie keer persen later, lag ons heerlijk warm baby'tje op mijn buik... Wat een heeeeeeeeeeeerlijk gevoel!!


Even later hoor ik de gynaecologe over de baby spreken als "ze". Had ik dat goed gehoord? Dan pas drong het tot me door dat ik nog helemaal niet wist of het een meisje of een jongen was, die daar op mijn buik lag. Dat was niet alleen voor familie en vrienden, maar ook voor ons een complete verrassing gebleven. Even checken tussen de beentjes bevestigde: inderdaad, een MEISJE!

Wie had dat gedacht??? De hele zwangerschap door waren zowel mijn man als ikzelf ervan overtuigd geweest dat het wel terug een jongen zou worden. We hadden namelijk al twee jongetjes in huis, mijn man was zelf met 4 jongens thuis. Bovendien had de zwangerschap helemaal niet anders aangevoeld dan bij de twee jongens... Wij konden alleen maar jongens maken, daar was ik van overtuigd geweest.  :-)  



Een meisje... zot jong... Da's toch wel even wennen :-)
Maar ik ben echt super super blij!!! 

We zijn momenteel nog niet 100% klaar voor de "roze golf" die ons huis nu waarschijnlijk automatisch zal overspoelen. HELP! ;-)

Maar ik begin stilaan ook wel al voordelen te zien van een meisje in huis. Kan ik van die zalige kleedjes voor maken... En al die schoon meisjesstofjes die ik tot nu toe allemaal links moest laten liggen... Ale seg, een meisje! Dat schreeuwt toch gewoon om een uitbreiding van de stoffenvoorraad ;-)

En weet je wat, 't schoonste van al is, dat mijn eigen mama, exact 60 jaar geleden, op exact dezelfde datum (26 november) en op exact hetzelfde uur (9u30), ter wereld kwam. En dat ze zo op een kleindochtertje gehoopt had! Lieselot zorgt meteen ook voor het eerste viergeslacht!
Kan iemand zich een schoner verjaardagscadeau wensen?