Dit is de foto waar het allemaal mee begon...
De mama had deze foto ergens op internet gevonden en was meteen verkocht. Ze stuurde me een mailtje met de vraag of ik toevallig geen onmenselijke drang voelde om nog eens een schattig kleedje te maken en of ik het zou zien zitten. Ik had geen patroontje, geen idee hoe de achterkant eruit zag, hoe de strik vastgemaakt werd of hoe de schoudernaden afgewerkt waren, en heel weinig tijd, want ik had op dat moment ook de wintermarkt voor te bereiden. Maar ik zag een uitdaging :-) En die wou ik aangaan!
De mama stuurde me via de post alles wat ik nodig had: het buitenstofje en de organza voor het lint en de knoopjes uit de Veritas. Omdat het stofje vrij licht was en dus een beetje fris voor deze koude dagen, groef ik door mijn stoffenvoorraad op zoek naar een voering die er perfect bij pastte en maakte er een omkeerbaar kleedje van. Het werd een A-lijntje met open schoudernaden, zoals die ook in het Singer Naaiboek staat, maar het werd volledig aangepast aan de maten die de mama me doorgestuurd had. Gelukkig had ik de naaijuf om me daarbij een handje te helpen, anders was het waarschijnlijk nooit goed gekomen (dank u, Marleen!). Na een 2-tal uur hertekenen, gommen en opnieuw beginnen, kon ik naar huis met een patroontje dat klaar was om te knippen. En na nog 2 avondjes tot diep in de nacht doorwerken, was dit het resultaat:
Ik was zo trots dat ik erin geslaagd was het lintje aan de schoudernaden zo netjes te laten doorlopen ;-) Waar de strik moest komen, liet ik een paar cm opening in beide richtingen, maar ik zorgde ervoor dat het vertikale lint boven het horizontale kwam, zodat de strik recht zou hangen zodra die vastgeknoopt was. De strik zelf is dus een apart lint, zodat het gemakkelijk kan losgemaakt worden om te wassen.
Voor grote broer maakte ik er ineens een assorti strikje bij, naar deze handleiding
en als verrassing stak ik in het pakketje dat haar richting uit ging, nog dit:
Een blinddoek? Nee, toch niet. Het is een haarband volgens de tutorial van Emma & Mona.
Het was best wel spannend allemaal, want ik had maar 2 weken de tijd nadat ik het stofje had en bovendien zou het pakketje pas op kerstavond door haar broer afgeleverd worden, met de bedoeling het die avond zelf nog te dragen. Dus ik hoopte zo hard dat de mama blij zou zijn en dat het dit keer wel meteen de goeie maat was. Maar mijn vrees was ongegrond: het zat haar als gegoten en de mama was in de wolken :-)
Deze schoentjes erbij maakten het echt helemaal af!
Bewonder hier de trotse prins en lieflijke prinses in hun nieuwe feesttenue ;-)
En nog eens heel erg bedankt van de gelukkige mama! :-) Heel veel complimentjes gekregen over hun outfits tijdens de feestdagen!
BeantwoordenVerwijderenWas een knap resultaat!
BeantwoordenVerwijderenCreatieve groetjes van het Veritas-team