14 februari 2012: een sentimentele dag voor veel mensen. Ik liet me verleiden om mee te doen met de "Facebook Pay It Forward 2012" en dit berichtje op mijn profiel te plaatsen:
Ik beloof om iets handgemaakt te maken voor de eerste vijf mensen die hieronder reageren (de keuze wat is aan mij). Zij moeten dit op hun beurt in hun status plaatsen en dus ook iets handgemaakt maken voor de eerste vijf mensen die reageren. De regels zijn dat het handgemaakt moet zijn en ontvangen worden voor eind 2012. Het kan zo simpel zijn als het maken van een kop koffie voor een vriend...
En wat doe je dan? Juist ja, je denkt, ik heb nog tijd zat en je vertoont een sterk staaltje uitstelgedrag. Gevolg: ik heb het gepresteerd om in januari 2013 nog steeds niets te hebben afgeleverd aan de 2 mensen die meteen gereageerd hebben (gelukkig voor mij, of voor hen, wie zal het zeggen, hebben er geen 5 gereageerd ;-)). Ik heb het gunstige voordeel dat die 2 mensen waarschijnlijk al lang vergeten zijn dat ik dat ooit beloofd heb (bij mij blijft dat echter altijd ergens in mijn achterhoofd rondzweven), dus we mikken op het verrassingseffect!
Voor één van hen knutselde ik afgelopen week dit slabbetje ineen, zodat haar zoontje van bijna 2 voortaan in stijl kan morsen :-) Getest en goedgekeurd door onze kleinste...
Aangezien ik mijn creaties altijd een gerecycleerd tintje wil geven, gebruikte ik hier voor de badstof aan de achterzijde een verknipte handdoek uit de Kringloopwinkel.
