Hieperdepiet... Hoera!

Mag ik u voorstellen: Hieperdepiet! Ja, zo heet dit vrolijk lachend nijlpaard, althans in het boek "Wil jij mijn vriendje zijn?" van Fiona Dalton. Een echte feestnaam, maar toch ben ik eerder geneigd hem de naam Happy Hippo te geven, uit nostalgie naar een spelletje waar ik in mijn jonge jaren heel veel plezier aan beleefd heb :-)

Bron: Blog Bessie Mary

"Wil jij mijn vriendje zijn?" is echt een prachtig boek met supermooie knuffels en nog eens helemaal eco, dus volledig mijn ding.  Het is de bedoeling de nieuwe vriendjes uit oude lapjes te maken en zoveel mogelijk uit natuurlijke en milieuvriendelijke materialen. Zelf heb ik het boek jammer genoeg (nog) niet in de kast liggen, maar het lag ooit bij Anneleen onder de kerstboom en ze was zo lief om me het patroontje even uit te lenen, waarmee ze niet alleen mij maar ook een ieniemienie baby'tje blij maakte (hoop ik toch).

Ahja, want nadat Happy Hippo al 4 weken onze kast stond op te vrolijken, zijn we na een golf van zieken in huis, eindelijk allemaal genezen en konden we eindelijk op babybezoek bij de (al niet meer zo heeeeeel) kleine Lotte.

Misschien moet ik nog even uitleggen waarom ik er per se het nijlpaard uitkoos :-)
Mijn man en de mama en papa van Lotte deelden in hun vroeger leven een bureau, waar er van tijd tot tijd wel eens "grappige discussies" gevoerd werden. Zo hadden ze op een dag (vraag me echt niet hoe ze erbij kwamen) een discussie over de kleur van een nijlpaard. Mijn man beweerde (en bleef sindsdien stellig volhouden) dat een nijlpaard roze was, terwijl zij er van overtuigd waren dat die bruin waren. Ik meng me niet in de discussie, maar maakte toch maar mooi... een roze nijlpaard.

Happy Hippo stond eigenlijk vrij vlot op zijn pootjes. Alleen over het aanzetten van de staart en het vastmaken van het lintje aan het feestmutsje was er even twijfel, dat was niet echt duidelijk uit het boek. Volgens het patroon is het staartje aan 1 kant iets langer, dus ik vond hem eigenlijk zo wel het leukst staan. Met het hoedje heb ik nog altijd een haat-liefde verhouding. Het heeft nogal de neiging van wat in te klappen. Misschien is mijn vilt te dun, misschien is mijn lintje te breed of misschien had ik het ook beter opgevuld, wie zal het zeggen.

Happy Hippo ziet er in elk geval "happy" uit. Je zou voor minder als je er zo'n schattig vriendinnetje als Lotte bij krijgt!

Nog even mijn poep laten zien...

Inpakken en hups... klaar voor vertrek!

Andere Hieperdepietjes bewonderen?
Leven met Liv was begin dit jaar van plan er 11 te maken, maar na Piet1, heb ik toch geen Pieten meer zien voorbij paraderen :-)
En bij Stoca vind je het enige andere soortgenootje dat ik ooit tegengekomen ben...

Toeval of niet... allebei in het roze en rood. Hmmms...

Stof: 
Lijf: stoffenspektakel Namen
Oortjes: roze tafelkleed uit de kringwinkel
Vilten hoedje: stoffenspektakel Namen, met een "ponponneke" dat ik nog in mijn knutseldoos had liggen
Lintje: op ons huwelijk gebruikt (ik vond het symbolisch wel iets hebben)